پختونوں زلموں تہ ڈالیئ
پاسہ اے زلمیہ! مستی تورہ او ایمان واخلہ
شڑق شہ ، اور شہ ، تندر شہ او نر شہ خپل جانان واخلہ
۔
زار دی دہ شنو بریتو شم ۔۔۔۔ غلام دہ غلام زوے یی تہ
پروت پہ دؤسئی کی یی۔۔۔ کہ زر زلی زلمے یی تہ
۔
تورہ دی راواخلہ ۔۔۔ ننگ ، پُختو او اسلام پورتہ کڑہ
لہ خپلو مستو سترگو دی نامہ دہ غلام پورتہ کڑہ
۔
پاسہ ننگیالیہ ! نن دلبر او جانان اوگٹہ
نوم دہ پختون اوگٹہ ۔۔۔ ناموس دہ افغان اوگٹہ
۔
ٹول جھان حیران کڑہ ۔۔۔ دہ خپل شان پہ تماشہ
اے دہ احمد زویہ ! اے بچیہ دہ شیر شاہ !
۔
( نظم ۔۔۔۔ زوانہ
کتاب ۔۔۔۔ دہ غنی کلیات)
دوئم غزل
نوٹ: دا لاندی د غنی خان شاعری نہ دہ
چی کعبه زمونگه یو دہ
کلیمه زمونگه یو دہ
سجیدہ زمونگه یو دہ
عقیدہ زمونگه یو دہ
پاک سبحان زمونگه یو دے
آؤ قرآن زمونگه یو دے
چی دا ستا جبه پختو دہ
أو زما جبه پختو دہ
چی ته ھم یو یو مسلمان یی
او زہ ھم یو مسلمان یم
نو زمونگه په دی منز کی
دا نفرت آخر په سه دے
بغاوت آخر په سه دے
ته زما د سر دشمن یی
او زہ ستا د سر دشمن یم
ته زما وینو ته تگے
او زہ ستا وینو ته تگے
دا ٹول خلک خه پوخیگی
داسی نه چی نه پوخیگی
خو یو سو کسه پیدا دی
په دی کار باندی لگیا دی
بس نفرت خوراول غواڑی
بغاوت خوراول غواڑی
د یو بل سه مو پہ جنگ کی
او پہ وینو مو خہ رنگ کی
د دوی خہ سینہ سڑہ شی
زمونگ رونڑہ پکی مڑہ شی
بدنام زکه پختانه شی
چی لگ سوچ فکر اونشی
بس روان په اغه لار شی
او ملگرے د اغیار شی
ترینہ جوڑہ زان زانی شی
عجیبه مسلمانی شی
یو جزبہ پکی پیدا کی
دغه کار ورته روا کی
یو جاکٹ ورلا پیدا کی
خودکش اوکی زان تباہ کی
دا تاوان آخر د چا دے
آؤ خفگان آخر د چا دے
زئئ چی یو بل لرہ ڈال شو
د دشمن مخ تہ دیوال شو
د افسر زڑگے به خہ شی
دا آرمان به یی پورہ شی
چی یو موٹے پختانه شی
چی یو موٹے پختانه شی
